Kussendrager bij de fanfare

De originele versie van dit artikel verscheen op 9 februari 2000 in het weekblad ‘DE TROMPETTER’.
Tekst: Gaston Chambille – Bewerking: Patrick Bauduin

Het heeft de heren Tempeleers (carnavalsvereniging van de stad Maastricht) behaagd dit jaar voor de Prinsenorde 2000`t Kussedregerke (kussendragertje) te kiezen. In werkelijkheid is dit kussendragertje het kleine manneke, dat keurig in uniformpje met een grote kolbak op, achter de Tamboer-maitre loopt en het kussen draagt. Hierop zijn de medailles en onderscheidingstekens bevestigd, die het korps op concoursen, promoties, belangrijke feesten e.d. in en buiten de stad verdiend heeft.

Tot 1948 werden de medailles aan het vaandel bevestigd. In dat jaar werd, volgens insiders, het idee van het kussen, dat gedragen werd door een kleuter, geboren. Sinds dat jaar loopt hij als enige echte, trots als een pauw, bij ieder uitrukken voor het korps uit.

De eerste van een lange reeks was een jongetje Mingels. Meestal waren het kinderen van leden of bestuursleden. Ze namen hun taak zeer serieus. `s Winters soms vernikkelend van de kou en `s zomers smeltend van de warmte in het pakje. Bekend is het voorval uit 1964. Op het Wereld Muziek Concours in Kerkrade behaalde de fanfare toen de eerste prijs in de marswedstrijden. Het was verschrikkelijk warm. Een ijsverkoper bood het manneke (Joke Urlings) een ijsje aan. Hij keek er uit zijn ooghoeken naar. Daar had hij wel zin in. Echter zonder zijn hoofd te draaien zei hij: “Merci meneer, dat mag nu niet. Ik heb dienst!”. De foto haalde de krant.

In 1988 werd door een bestuurslid een beeldje van de kussendragermvervaardigd. In 1991 werd het beeldje het logo van de fanfare en in 2000 werd het kussendragertje het motief voor de prinsenorde 2000.

Inmiddels hebben vele “kleintjes” het erebaantje als waardig en doodernstig op hun schoudertjes genomen, zolang het kon. Er komt een tijd dat het uniformpje te klein wordt en een wachtende opvolger zijn taak over mag nemen.